Pyłek kwiatowy to męskie komórki rozrodcze kwiatów.
Ziarna pyłkowe są mikroskopowej wielkości o masie od
5 do 200 mikrogramów. Każde ziarenko jest otoczone
bardzo twardą otoczką, w której jest kilka otworków
zamkniętych błonką półprzepuszczalną (membraną).
Wewnątrz ziarna znajduje się półpłynna plazma, która
stanowi całe bogactwo pyłku. Staje się ono dostępne
dopiero wtedy, gdy do wnętrza ziarna dostanie się
woda. Wnętrze pęcznieje, błony pękają i wówczas
treść wnętrza ziarna może być wykorzystana.
Pozyskiwanie pyłku
Pszczoła pobiera pyłek z kwiatu. Poszczególne ziarna
zlepia wydzieliną organizmu tworząc kulki wielkości
ziaren prosa. Przenosi je do ula w tak zwanych
koszyczkach na tylnych nóżkach, dlatego takie kulki
nazywane są obnóżem pszczelim. Każda kulka obnóża
zawiera około 100 tysięcy ziaren pyłku. Celem
pozyskania obnóża pyłkowego, pszczelarze zakładają u
wejścia do ula specjalne poławiacze.
Konserwacja pyłku
przez pszczoły
Konserwowanie pyłku przypomina kiszenie kapusty na
zimę !!! Pszczoły przyniesione do ula obnóże
najpierw rozdrabniają, następnie dodają około 25%
miodu i swoje enzymy, mieszają po czym ubijają w
komórkach główkami. Następnie komórkę zalewają
miodem i zasklepiają woskiem. Pod zasklepem działają
bakterie kwasu mlekowego. Proces trwa około siedmiu
dni po czym bakterie giną. Tak spreparowany pyłek
nazywamy pierzgą.
Przechowywanie pyłku
Pyłek należy przechowywać w szczelnie zamkniętych
naczyniach. naczynia szklane powinny być koloru
ciemnego.
Pyłek zawiera
- sód
- potas
- nikiel
- cyrkon
- beryl
- bor
- cynk
- ołów
- srebro
- arsen
- cynę
- gal
- stront
- bar
- krzem
- aluminium
- magnez
- mangan
- molibden
- miedź
- wapń
- żelazo
Pyłek stanowi skondensowany produkt spożywczy.
Nadużywanie może naruszyć równowagę witamin w
organizmie. Wzmaga apetyt, ułatwia trawienie, działa
jak antybiotyk.